Bo nieszczęścia chodzą parami...

Bo nieszczęścia chodzą parami, u nas, tych par było pełno w ostatnim czasie.
Pierw zachorowałam, wyzdrowiałam i pełno planów na treningi, ale żeby nie było za wesoło rozcięłam sobie głowę i następny tydzień, wychodzenia jedynie z psem na siku i kupę.
I tak minął miesiąc, odbiło to się bardzo na Lakim.
Jego zachowanie się pogorszyło i stan psychiczny również, był grzecznym pieseczkiem, a stał się diabłem.
No cóż, ale trzeba się wziąć za pracę.
Ale, chwila, jest coś za dobrze i się stało Laki uciekł, na szczęście, nie było go jedynie jedną godzinę, daleko nie uciekł, więc szybko go znalazłam.
Na następny dzień zaczęły się wymioty, przypuszczam, że coś zjadł jak uciekł.
Obyło się bez weta.
Teraz tylko co nam pozostaje to wrócić do normalnego trybu życia i pogodzić poprawianie ocen z psem.
Rudy teraz zero motywacji, jest rozkojarzony, nie reaguje na moje polecenia, biega i tylko wącha.
Nie powiem jest pełno pracy, żeby Laki wrócił takiego stanu jak był wcześniej.